سال ۱۹۹۴-آمریکا: همه طرفدار برزیل بودن و من هیچ وقت دلم با این تیم صاف نشده.اون موقع ۹ سالم بیشتر نبود.ولی لحظه لحظه اون بازی،تمام و کمال تو ذهنمه.هیچوقت صحنه‌ای رو که توپ خورد به تیر دروازه ایتالیا و پالیوکا تیر رو بوسید یادم نمیره.اشکای روبرتو باجو رو هم...
سال ۱۹۹۸-فرانسه: پنالتی دی‌بیاجو خورد به محل تلاقی تیر عمودی و افقی دروازه بارتز...و تمام !
سال ۲۰۰۰-هلند: وقتی دقیقه ۹۱،فرانسه بازی رو مساوی کرد میدونستم که ایتالیا نایب قهرمان میشه.این بار طاقت دیدن مراسم قهرمانی فرانسه رو نداشتم اما چشمای پر از اشک و صورت خونی تولدو و گریه‌های فیوره رو همه روزنامه‌ها چاپ کردن...
سال ۲۰۰۲-کره جنوبی:ایتالیا با همکاری صمیمانه تراپاتونی و بایرون مورنو(داور) به میزبانی باخت که اگه تو نیمه نهایی با آلمان بازی نمیکرد،احتمالا به فینال هم میرسید !
سال ۲۰۰۴-پرتغال: تبانی واضح سوئد و دانمارک و قوانین مسخره یوفا در مورد سه تیمی که امتیازهای یکسان داشتن،باعث شد این بار ایتالیا حتی از گروهش صعود نکنه...
فینال سال ۲۰۰۶-آلمان
و اما...بهروز عزیز که عکسش رو بعد از بازی امشب اینجا ملاحظه میکنین،یه ۲۰ تومن ناقابل به من باختن.با توجه به وضعیت مالی نابسامانم...در کمال دوستی و شفقت...تا قرون آخرش رو از حلقوم مبارکشون بیرون میکشم !!!
ضمن اینکه جا داره اضافه کنم در یک عدد شرط‌بندی دیگه که البته کاملا اسلامی و شرعی بودش،مبلغ ۸۰ دلار به جیب زدم ! که البته این پول بین خواهر و برادرین! تقسیم میشه چون هر چهار نفرمون در پیش‌بینی نتایج سهیم بودیم.
و در آخر...یووه...یووه من...فارغ از اسم ایتالیا و فرانسه،دیشب در برلین،با ابهت عجیبی خودنمایی کرد.اونجا که زیدان و آنری-بازیکنای سابق تیم-تکنیک خودشونو به همه نشون دادن...اونجا که کاناوارو با صلابت جلوی هجوم فرانسویها ایستادگی کرد...اونجا که تورام اجازه نفوذ به مهاجمای ایتالیا نداد...اونجا که زامبروتا و کامورانزی بارها با نفوذهاشون خط دفاع فرانسه رو آزار دادن...اونجا که فرانسه با مصدومیت ویرا بخش مهمی از قدرتش رو از دست داد...اونجا که بوفن ضربه سر قدرتمند زیدان رو مهار کرد...اونجا که لیپی به همه درس مربیگری داد...یووه فردا به سری B سقوط میکنه،اما این بازیکنا نشون دادن که بدون تلفنهای موجی هم قهرمانن !
p.s. لوپن هم میتونه بره به درک...که فرانسه مدیون ۸ بازیکن رنگین پوست و یک الجزایری تبار بی‌همتاست.